lobotomi insan üzerinde gerçekleştirilen cerrahi bir işlemdir beyin. Cerrahi işlem sırasında sinir yolları kesilir. Amaç, mevcut ağrı.
Lobotomi nedir?
lobotomi cerrahi bir işlemdir. Ameliyat sırasında, merkezin belirli sinir yolları sinir sistemi kesilir. Ayrılık kalıcıdır. The sinirler içinde beyin kendini yenileyemez veya Grow tekrar beraber. Bu adım, kronik hastalığı hafifletmek ve ortadan kaldırmak için tasarlanmıştır. ağrı veya hastanın kalıcı rahatsızlığı. The sinirler etkilenenler arasında bulunanlardır talamus ve ön lob. lobotomi oldukça tartışmalı bir prosedürdür. Yöntemin mucidi, nörolog Walter J. Freeman, 1949'da Nobel Ödülü'ne layık görülmesine rağmen, 1950'lerde çoktan eleştirel bir şekilde görülmüştü. Ortaya çıkan yan etkiler çok şiddetli ve genellikle yaşamı değiştiren olarak sınıflandırılabilir. Çoğu zaman hasta, bir müdahaleden sonra hayatının geri kalanında ciddi bir sakatlığın yanı sıra güçlü psikolojik sonuçlardan muzdariptir. Hastaların çoğu bir müdahaleden sonra kalıcı tıbbi bakıma ihtiyaç duydu. Çoğu zaman, hayatlarının geri kalanında bırakamayacakları huzurevlerine yatırılmaları gerekiyordu. Bu nedenle, yöntem günümüzde artık tıp uzmanları tarafından kullanılmamaktadır. Bunun yerine, çeşitli psikotrop ilaçlar kullanılmış.
İşlev, etki ve hedefler
Lobotomi geliştirildi ve şiddetli hastalar için kullanıldı. ruhsal hastalık. Başlangıçta, lobotomi prosedürünün tıbbi olanaklarda bir dönüm noktası olduğu düşünülüyordu. Ölümcül olarak hasta kabul edilen ve akıl hastası veya sanitaryumlara hasta olarak bağlanan kişilerin, sağlık durumlarında kalıcı bir iyileşme yaşamaları bekleniyordu. sağlık. Lobotomi, öncelikle çeşitli akıl hastalıkları veya zihinsel rahatsızlıkları hafifletmek için yapıldı. Tıp mesleği kalıcı bir tedavi bile üstlendi. Bu başarılmadıysa, sonuçların önceki duruma göre önemli bir gelişme olduğunu gördüler. Cerrahi bir prosedürde, arasındaki sinir yolları talamus ve hastalıklı olarak sınıflandırılan frontal lob seçici olarak kesildi. Amaç, kusurlu olarak sınıflandırılan sinyal tellerinin artık faaliyetlerine devam etmemesiydi. Tıp uzmanlarına göre, algılar ve düşünceler diensefalona giden sinir yollarında taşınırdı. Bunlar insan duygularıyla bağlantılıdır ve hastalarda yanlış bir şekilde bağlantılıdır. Sinir liflerinden geçen kesikler, damarın dokularını kesmelidir. beyin. Bu, insan organizmasının yeni sinir lifleri oluşturmasının temelini oluşturdu. Sağlıklı liflerin, iyileşme sürecinde hastalıklı kişinin kişiliğini olumlu yönde değiştirmesi gerekiyordu. Varsayım, insan beyninin plastik olduğu ve sinir liflerinin kaybından sonra otomatik olarak sağlıklı olarak sınıflandırılan yeni ara bağlantıların oluştuğu şeklindeydi. Yüzdeki sinir lifleriyle benzer bir şey gözlemlenebilir. Birkaç hafta veya ay sonra, özellikle elmacık kemikleri bölgesinde hasarlı sinir yolları yeniden oluşur. Daha sonra tamamen işlevsel ve önceki ağrı sık sık ortadan kayboldu. Araştırmacılar bu bulguları kullandılar ve teorilerini insan organizmasının diğer alanlarına uyguladılar. Nörobilimsel olarak araştırmacılar, belirli süreçlerin gerçekleştiği beyin bölgeleri hakkında fikir sahibi oldular. Sebeplerini gördüler ruhsal hastalık, şizofreni, kaygı veya Depresyon kusurlu sinir yollarında ve beynin dokularında. Bağımlılık yapan hastalığı da saydılar alkolizm aralarında. Onlar da iyileştirebileceklerine inanarak öğrenme bozukluklar veya psikolojik stres Savaş tecrübesinden kaynaklanan sinir liflerini keserek lobotomi yaptılar. Daha önce terapilere veya ilaç tedavisine rağmen iyileştirilemeyen bariz davranışlar sergileyen hastalar yeniden sosyalleşeceklerdi. Kişiliğin yanı sıra sosyal davranışın da iyileştirilmesi amaçlandı. Tıp pratisyenleri, kalıcı iç gerginlik, panik bozukluklar veya sanrılardan kurtulmayı umuyorlardı. İnsan organizmasının yenisinin ortaya çıkmasıyla bir tür kendini iyileştirme yapacağı inancı. sinirler hastalıklı sinir liflerinin de genellikle göz yuvasından çelik bir çivi ile acımasız bir şekilde ayrıldığı gerçeğine yol açtı.
Riskler, yan etkiler ve tehlikeler
Lobotominin bir takım yan etkileri ve çok büyük riskleri vardır. Bunlar, psikolojik rahatsızlıktan ömür boyu sürecek ciddi sakatlıklara kadar uzanır. Etkilenen hastalar hemşirelik bakımına bağımlı hale geldi ve günlük tıbbi bakıma ihtiyaç duydu. Belgelenmiş durumlar var Evde bakım büyük çabalara rağmen artık sağlanamıyordu. Gibi önceden var olan koşullar Depresyon veya aleksitimi arttı. Hastalar kayıtsız davranış gösterdi. İlgisizlik ve duygusal körlük sonuçlardı. Etkilenen kişiler artık duyguları deneyimleyemedi ve duygu geliştiremedi. Empatinin oluşması artık mümkün değildi. Ek olarak, hastalar işlemden sonra azalmış zeka yaşadı. Mevcut öğrenme açıklar arttı ve yeni bilgi artık müdahaleden önceki ile aynı biçimde elde edilemedi. Sonuç olarak, bazı hastalar artık günlük yaşamlarını bağımsız olarak yönetemiyorlardı. En basit görevler için yardıma ihtiyaçları vardı. Birçok hastada kişilik değişikliği oldu. İşlem öncesi epileptik nöbetler yaşanmamasına rağmen meydana geldi. Bir lobotomiden sonra genel motor fonksiyonda sıklıkla sınırlamalar vardı. Hareket dizileri tam olarak gerçekleştirilemedi. Terapötik desteğe rağmen, bu koşul yeterli derecede gelişme göstermedi. Çoğu durumda, inkontinans cerrahi işlemden sonra belgelenmiştir.
