Giriş
Çıkarırken kolonEn önemli amaç hastanın dışkı-kıta olmaya devam edebilmesidir. Bu amaçla bağırsak geçişini sağlamanın iki yolu vardır. İlk yöntem, ince bağırsak ile rektum.
İçinde bir cep oluşturarak ince bağırsakkalın bağırsakta olduğu gibi benzer bir rezervuar oluşturmaya ve olağan dışkı kontinansını korumaya çalışır. Diğer olasılık, yapay bir bağırsak çıkışının oluşmasıdır. Bu durumda, ince bağırsak dışarıdan karın duvarına bağlanır. Ancak bu durumda, dışkı istem dışı olarak karın duvarı yoluyla bir torbaya boşaltılır.
Kolonektominin nedenleri
Genellikle kalın bağırsağın tamamen çıkarılmasından kaçınılır, aksi takdirde hastanın yaşam kalitesi bozulabilir. Bununla birlikte, örneğin, eğer risk varsa, kalın bağırsağın çıkarılması önerilir. kolon kanser çok yüksek. Bunda rol oynayan çeşitli hastalıklar vardır:
- Ailesel Adenomatöz Polipoz (FAP), vakaların% 100'ünün kolorektal enfeksiyonla ilişkili olduğu bir hastalıktır. kanser.
Hastalığın torunlara otozomal dominant kalıtımıdır. Hastalık, APC genindeki bir germ hattı mutasyonuna dayanmaktadır. FAP, son derece yüksek bir kolon polipler.
- Ülseratif kolit bağırsakta kronik bir enflamasyondur mukoza kolon içinde.
Ülseratif kolit önemli ölçüde artmış kolorektal riske sahiptir kanser uzun bir hastalık ilerlemesi döneminden sonra. Kolonun tamamı etkilenmişse, risk 8-10 yıl sonra ve kolon sol taraftaysa 12-15 yıl sonra önemli ölçüde daha yüksektir.
- Crohn hastalığı aynı zamanda iltihaplı bir bağırsak hastalığıdır, ancak öncelikle kolon ile sınırlı değildir. ülseratif kolitancak tüm bağırsak geçiş sistemini etkileyebilir.
- Bir rektal herniasyon, rektal sarkmayı tanımlar mukoza itibaren anüs. Zayıftan kaynaklanıyor pelvik taban kasları.
Bu klinik tablo, özellikle birkaç doğumdan sonra kadınlarda daha yaygındır.
- Kolon karsinomu, kolonun kötü huylu yeni bir oluşumudur. Bu neoplazmaların% 90'ından fazlası adenokarsinomlardır, yani glandüler dokudan kaynaklanan neoplazmalardır. Yaklaşık% 70 olasılıkla, kolon kanserleri meydana gelir. rektum ve sigmoid kolon. Azalan sıklıkta, yükselen kolonda ve bağırsağın geri kalan bölümlerinde oluşurlar.
