Multipl sklerozda BOS teşhisi
Teşhis etmek çoklu sklerozbeyin sıvısı (likör) hastanın vücudundan alınır. beyin bel sırasında delinme ve laboratuvarda incelenir. Bu amaçla, doktor beyin zarı bel omuru bölgesinde bir iğne ile deler ve böylece dış beyin omurilik sıvısı boşluğunuza ulaşır. İşlem ağrılıdır ve bu nedenle lokal anesteziHastalık merkezi bir iltihaptır. sinir sistemiartan sayıda beyaz kan hücreler (lökositler) beklenmelidir.
Ek olarak, konsantrasyonu proteinlerGibi antikorlar, artar. Bu nedenle, CSF teşhisinde, IgG tipinin sözde oligoklonal antikor bantlarına özel dikkat gösterilir. Bunlar, merkezi bölgede artmış antikor oluşumunun bir ifadesidir. sinir sistemi, genellikle Beyin zarları.
Bunlar antikorlar B lenfositleri tarafından üretilir ve beyin omurilik sıvısına girer, ancak kan. Böylece, çoklu skleroz hastalar, bir kan bir lomber iken örnek göze çarpmayabilir delinme açık iltihap belirtileri gösterir. Bununla birlikte, antikor bantlarının spesifik bir kanıt olmadığına dikkat edilmelidir. çoklu skleroz.
Antikor oluşumu aynı zamanda diğer kronik enflamasyonlarda da uyarılır. beyin ve CSF teşhisinde görülebilir. Bunlar, örneğin iltihaplanmaları içerir. beyin gibi viral enfeksiyonlardan sonra kızamıkçık, kızamık veya kesin uçuk virüsler. Buna göre sadece lomber delinme teşhisi doğrulamak için yeterli değildir.
Ek olarak, beynin MRI gibi görüntüleme prosedürleri vardır. baş or Beynin MRG'si. Bir kontrast madde yardımıyla beyindeki münferit inflamasyon merkezlerini tespit etmeye çalışılır. MS için tipik olan, zaman ve yer açısından birbirine bağımlı olmayan, bireysel iltihapların ortaya çıkmasıdır.
Bu, multipl sklerozda inflamasyonun beynin farklı bölgelerinde kendiliğinden geliştiği ve zamanla giderek kötüleştiği anlamına gelir. BOS teşhisinde bu, örneğin geri dönüşümlü iltihaplarda beklenmeyen sürekli olarak artan hücre ve protein sayılarına yol açar. Bir MRI incelemesi, kontrast madde uygulamasında ve MRI'ların amacında farklılık gösterir.
MS multipl sklerozu bugün hala tedavi edilemez olduğundan, tedavi eden hekimin amacı, hastanın yaşam kalitesini mümkün olduğu kadar uzun süre mümkün olduğu kadar yüksek tutmak olmalıdır. Bu genellikle nörolojik bozuklukları belirgin şekilde azaltan birkaç ilaçla denenir ve ağrıama onları uzun süre yavaşlatamıyor.
