Disleksi, LRS, disleksi, disleksi, disleksi, disleksi, disleksi, disleksi, disleksi, disleksik bozukluk. Mevcut için hedeflenen tedavi disleksi destek teşhisine dayalı olarak kişiye özel tasarlanmış destek olarak anlaşılır ve sürekli olarak çocuğun yararına değerlendirilir (= bireysel performans seviyesi sürekli izlenir ve terapi değişikliklere göre uyarlanır). Bir terapi farklı şekillerde yürütülebilir.
Başarısızlığın bireysel alanlarına yönelik olarak düşünülebilecek okul, ders dışı ve ev terapisi formları vardır. Ek olarak, sık sık başarısızlık deneyimleri başarısızlık korkularını daha da körükleyebileceğinden, çocuğun ruhunun terapisi de sıklıkla gereklidir. İçin nadir değildir öğrenme tıkanmalar meydana gelebilir.
Özet
Bir terapi asla durağan olamaz, ancak her zaman destek teşhisine ve dolayısıyla bireysel sorunlara dayanmalıdır. Bireysel sorunlara önceden ne kadar özel önem verilirse, bireysel destek o kadar hedeflenmiş olabilir. Bireysel terapi oryantasyonu çerçevesinde olası nedenlere de özel dikkat gösterilmelidir.
Çok sık meydana gelmesi disleksi çeşitli algısal zayıflıkların bir sonucu olarak dışlanamaz. Sonuç olarak, algının bileşenleri de özel bir şekilde teşvik edilmeli ve eğitilmelidir. Biri semptom ve tedaviye neden kombinasyonundan bahsediyor.
Sebep terapisi daha çok algı düzeyini hedeflerken, belirti terapisi belirtilerle, dolayısıyla buna göre kategorize edilen hatalarla başlar. Çoğunlukla her iki terapi türüne de psikolojik bir terapi eklenebilir. Bu, özellikle çocuğun ruhunun çok fazla saldırı altında olduğu göründüğünde, örneğin, özgüven eksikliği ve / veya okulla ilgili hayal kırıklığı ortaya çıktığında tavsiye edilir.
Nedensel terapi, disleksi tedavisinin olası bir şeklidir. Disleksiklerde belirli algı alanlarının genellikle yaşlarına göre geliştirilmediği ve disleksinin gelişmesinden sorumlu tutulabileceği gerçeğine dayanarak, bu alanların tam olarak ele alınmasına neden olur. Bu nedenle nedensel terapi, öncelikle disleksi gelişiminin nedenlerini ele alan bir terapi şeklidir. Bunlar özel bir anlamda algılama alanları olduğundan, öncelikle algıyı eğitmeyi amaçlayan bir terapi şeklidir. Olası başarılardan bağımsız olarak, Warnke'ye göre merkezi algılama ve işleme eğitiminin yanı sıra Prof. Fischer'e göre algılama eğitimi burada örnek olarak belirtilmelidir.
